Różnice anatomiczne między kobietami a mężczyznami łączą się także z częstotliwością występowania schorzeń. Zapalenie pęcherza moczowego zalicza się do chorób, które kilkakrotnie częściej dotyka kobiety. Główną różnicą mającą wpływ na występowanie dolegliwości jest różnica w długości cewki moczowej, która u pań zazwyczaj ma 4-5 cm, zaś u męskiej części populacji jest to 15-20 cm. Ponadto bliskość ujścia pochwy oraz odbytu zwiększa ryzyko pojawienia się stanów zapalnych. Nasilające się pieczenie podczas oddawania moczu przy minimalnej ilości płynów spływających do toalety oraz w późniejszym stadium krwiomocz to sygnały, że należy skorzystać z fachowej pomocy lekarskiej.
Spośród drobnoustrojów odpowiadających za zapalenie pęcherza moczowego odpowiedzialne mogą być między innymi gronkowce, chlamydie i dwoinki rzeżączki. Jednak najczęściej przyczyną są naturalnie bytujące w układzie pokarmowym pałeczki okrężnicy, szybko migrujące między odbytem a ujściem cewki moczowej. Niezależnie od grupy drobnoustrojów oraz przyczyny, leczenie polega na podawaniu leków przeciwzapalnych (również antybiotyków), po wcześniejszej analizie moczu wraz z posiewem. Co istotne, aby terapia okazała się skuteczna, leki należy przyjmować także po ustąpieniu objawów (zgodnie z zaleceniami lekarza), co minimalizuje ryzyko powikłań, w tym zakażenia nerek bądź narządów rodnych.
Czynniki zwiększające ryzyko zapalenia pęcherza to między innymi: niewłaściwe dobrane ubranie (do pory roku i z nieprzepuszczających materiałów), częste (zwłaszcza przypadkowe) kontakty seksualne, przechłodzenie pęcherza, niewłaściwa higiena miejsc intymnych czy korzystanie z publicznych toalet. Bez względu na przyczynę zapalenie pęcherza nie jest powodem do wstydu, lecz sygnałem, że nadszedł czas na wizytę u specjalisty. Na koniec warto nadmienić, że prawdopodobieństwo zachorowania zwiększa się z menopauzą oraz ciążą, choć także dziewczęta i kobiety w wieku rozrodczym narażone są na ryzyko.
